Aşk

bir gelişin vardı,birde gidişin…
sen neydin öyle..
görmemişti bu gözler ama
yaşamıştı iliklerine kadar bu kalp seni.
unutabilmek mümkün mü o günleri,
senin için deliler gibi dolaştığım caddeleri,sokakları…
her yüzde seni aramayı,
rüyalarda bulmayı sonunda…
her seste sana koşmayı,
sen varmışsın gibi yapmayı,
sonra yokluğunu öğrenince,
hüzün girdabında kaybolmayı…
var olmanın sensiz olamayacağını,
seni kaybedince anlamayı…
ağlamalarımda teselli bulmayı…
şarkılarda seni hissetmeyi..
sen gidince anladım
hiç benim olmamıştın belki
belki dokunamamıştım bile tenine
hep kavuşabilme ümidiydi
beni yaşama bağlayanama şimdi
öldüğünü duyunca
ne yaşama ümidim,
ne dinlemek istediğim şarkılar,
ne gezdiğim,caddeler,sokaklar
ne aradığım yüzler,sesler,
ne anlamsız ağlamalarım
ne de dinlediğim şarkılar
hiç biri bir anlam ifade etmiyor benim için
sen yaşarken güzeldiacı dolu günler
sen varken güzeldi ümitsizce bekleyişler
sen yokken neyin anlamı olabilir ki
kim için yapacağım onca şeyi
kim için ümitleneceğim
kim için hep bekleyeceğim
ve kim için yazacağım şiirlerimi