17 Ocak 2009 Cumartesi

İki Damla Gözyaşı

kalabalıklar içinde yalnız,
konuştuğu kelimeler kendini anlatmaya yetmez,
koşar ama başkaları için,
dinlenir,
yine başkaları için,
var olma savaşı verir
kimseyi umursamadan,
kim için var olacak belirsiz,
kendisi için mi,
başkası için mi,
bilemez...
uçmak ister uçamaz...
hayat denilen bu girdap çeker içine...
kaybolur kendisini ararken,
rüzgarda savrulur,
yaprak misali ordan oraya sürüklenir...
umutsuzca düşler besler geleceğe dair,
kaybolur düşlerin büyüsünde,
isyan etmek ister ama kime...
yine bilemez...
yine belirsizlik kemirir beynini,
çelişkiler hapseder gönlünü,
kurtulmak ister bu zindandan,
mutlu sonla biten hikayeler yazar zihninde.
gülüp geçer olmayacağını bildiği için
yüreği burkulur
iki damla gözyaşı akıtır yalnızlığına...

14 Ocak 2009 Çarşamba

İmkansıza Yürüyüş

başka tenlerde,başka dokunuşlarda
bakışlarda,gülüşlerde...
seni aramaktan yorgunum
kime baksam seni göreceğimi sanıyorum
rüyalarda sen,konuşmalarda sen
şarkılarda,şiirlerde,kitaplarda
herşeyde,heryerde sen
çaresiz olduğumu,
geri gelmeyeceğini,
seni bulamayacağımı biliyorum
o yüzden başkalarının tenlerini,isimlerini,
gülüşlerini bakışlarını ödünç alıyorum...
geri vermek üzere
herkeste ayrı bir sen saklı
kimse tek başına sen değil
seni bulmak ancak seni yaşamakla olacak
seni yaşamak ise imkansız
hep bu imkansızın peşinden koşuyorum
olmayacağını bildiğim halde ümitliyim
bu ümit beni hayata bağlıyor
acı versede,canımı yaksada
vazgeçmeyeceğim imkansıza yürüyüşümden...

13 Ocak 2009 Salı

Yine Geldim

ve yine senin için,
o her zaman ki seni beklediğim
seninle anlam kazandığım bu yere
yine sensizliğe ağlamak için geldim
yazdıklarımı,yaşadıklarımı bilmesende
sana ve sensizliğe adanmış ömrümün
hüzünlü hikayesini anımsamak için...
ikimiz için geldim
biliyorum ki hiçbirşey anlam kazanmayacak artık
hiçbirşey eskisi gibi olmayacak
acılarım benimle büyüyecek
ve ben yine bir başka acıda
bir başka güne
hüzünle uyanacağım...

12 Ocak 2009 Pazartesi

Meçhul

Bu sabah sensiz uyandım
Hasrete açılan penceremin önünde
Seni beklemiştim bütün gece
Sokaktan geçen her insan sendin sanki
Bütün yüzler sana çıkıyor
Bütün arabalardan sen iniyordun
Ümitsiz ve çaresiz bekledim
Yoktun
senden önce ve senden sonrasının olmadığı
zamanın sadece sen olduğu anları hatırladım
anılarımın hepsi sendin
sen ise bir meçhul
koşmak istedim arkandan
sensizliğe açılan bir kapıda
yok olmuştu bedenin
sadece ruhun vardı benimle
anılarınla bıraktığın
zihnimde yaşayan
hayali bir sen…

7 Ocak 2009 Çarşamba

Aşk

bir gelişin vardı,birde gidişin…
sen neydin öyle..
görmemişti bu gözler ama
yaşamıştı iliklerine kadar bu kalp seni.
unutabilmek mümkün mü o günleri,
senin için deliler gibi dolaştığım caddeleri,sokakları…
her yüzde seni aramayı,
rüyalarda bulmayı sonunda…
her seste sana koşmayı,
sen varmışsın gibi yapmayı,
sonra yokluğunu öğrenince,
hüzün girdabında kaybolmayı…
var olmanın sensiz olamayacağını,
seni kaybedince anlamayı…
ağlamalarımda teselli bulmayı…
şarkılarda seni hissetmeyi..
sen gidince anladım
hiç benim olmamıştın belki
belki dokunamamıştım bile tenine
hep kavuşabilme ümidiydi
beni yaşama bağlayanama şimdi
öldüğünü duyunca
ne yaşama ümidim,
ne dinlemek istediğim şarkılar,
ne gezdiğim,caddeler,sokaklar
ne aradığım yüzler,sesler,
ne anlamsız ağlamalarım
ne de dinlediğim şarkılar
hiç biri bir anlam ifade etmiyor benim için
sen yaşarken güzeldiacı dolu günler
sen varken güzeldi ümitsizce bekleyişler
sen yokken neyin anlamı olabilir ki
kim için yapacağım onca şeyi
kim için ümitleneceğim
kim için hep bekleyeceğim
ve kim için yazacağım şiirlerimi

3 Ocak 2009 Cumartesi

Ağladı

Buğulu pencerenin önünde durmuş
Öylece karın yağmasını izliyordu
Bakışları dalmış gitmişti
Birden telefonu çaldı
İstemsizce baktı…
cevap vermek istemedi ilk önce
Sonra düşündü,nereye kadar kaçacaktı gerçeklerden
Bu kez kaçmayacağım dedi ve telefona cevap verdi
Karşıdaki ses duymak istemediği kişinin sesiydi
Bir an dona kaldı,
dışarıdaki soğuktan değil
Telefondaki kişinin söylediklerinden
O kişi evi boşaltmasını söylüyordu,
Zaten bir sürü sorunla uğraşıyordu son günlerde
Nerden çıkmıştı bu sürpriz
anlam veremedi
Düşündü,
çaresizdi…
Kaçmak istedi bu büyük şehirden
Boğazın sularına kendini bırakmak geldi aklına
Hemencecik vazgeçti bu saçma sapan düşünceden,
Arkadaşlarını aramayı düşündü,
Hepsinin bahanesi çoktan hazırdı
türlü türlü bahaneleri duymamak için kimseyi aramadı…
değer verdiği bir arkadaşı vardı
biliyordu geleceğini,
yardım edeceğini
aradı ve geldi değerli arkadaşı
Gitti eve
eşyalarını topladı hüzünle
Hiç böylesine bir veda yaşamamıştı hayatında
Aşağıda bekleyen arkadaşına aldırmadan
Ağlamaya başladı
Gözlerinden süzülen yaşlara engel olmak istemedi bu kez
Hıçkıra hıçkıra ağlamak istedi
En güzel çözümün bu olduğuna inandı
Ağladı…

Mış Gibi

Birazdan
buradan çekip gideceğim…
Bilmediğim ve merak etmediğim diyarlara
Kimse hakkında önbilgi sahibi olmak istemiyorum
O yüzden hiç bilmediğim yerlere gideceğim
Kimseyi bilmeyim
Kimse beni bilmesin
Yeni doğmuş bir çocuk gibi başlayayım hayata
Gittiğim yerin dilini bile bilmeyim
Ne söylediklerimi anlasınlar,
Nede söylediklerini anlayayım
Öyle Hızlı bir tanışma da olmasın
Temel ihtiyaçlarımı hareketlerle gidereyim o kadar
Sonra yavaş yavaş dillerini öğrenirim ne de olsa
Yeniden doğmak gibi bir şansımız yok ama
Hayatı sıfırlamak gibi bir şansımız var galiba
Gerçi ne kadarını sıfırlayacağız ki
Yaşadıklarımızı silebilecek miyiz beynimizden
Gönlümüzden
Gittiğimiz yerde sadece mış gibi yapacağız
Aslında her şeyi yanımızda götüreceğiz
Anıların yükünü sırtımızda taşıyacak…
Anların fotoğrafını zihnimizde büyüteceğiz…

29 Aralık 2008 Pazartesi

Gözlerimle Duyduğum Güzellik

uzaklardan bir ses geldi
çaresiz,ümitsiz ve yorgundu
ses,yavaş yavaş yaklaşıyordu kulaklarıma
baktım
sesi görebiliyordum
kulaklarımla duymuyordum sesi
gözlerimle görüyordum
o kadar güzeldiki ses
gözlerimi alıyordu
mucize gibiydi adeta
dokunmak istedim
uzattım ellerimi
ateş gibi yaktı ellerimi
seslendi
bu kez kulaklarımla duyuyordum
dokunmak yasak bu güzelliğe
sadece gözlerinle duyabilirsin
üzüldüm,
kaç zaman sonra ilk defa
bir güzelliğe bu kadar yaklaşmışken
dokunamıyordum
sadece sesini
gözlerimle duyuyordum
doldu gözlerim
ümitsizce ağladım
ağladım,ağladım
ve ben yine bana ait olan
ama dokunamadığım
ve hayaliyle yaşadığım
güzelliklerin esaretinde
ölüp gideceğimi anladım....

Yalnızım

yalnızdım
tanıştık
görüştük
anlaştık
vakit geçirdik
güldük
eğlendik
üzüldük
ağladık
tartıştık
küfrettik
darıldık
küstük
ayrıldık
gittin
bittim
ve
yine
yalnızım

Geceye not

 Uykusuz bir gece daha Kafamın içindeki sesleri susturamıyorum Martıların çığlıklarına karışıyor içimdeki gürültü Düşünceleri sıraya dizmeye...