23 Nisan 2009 Perşembe

Yoksulluk ve Samimiyet


çocukluğumun geçtiği o mahallede herkes geçimini zor şartlar altında temin etmeye çalışırdı.mahalle ahalisinde çarşıya gidip birşeyler almak bir lükstü çoğu zaman.ihtiyaçlar haftada bir kurulan mahalle pazarında temin edilirdi,para olursa tabi...durumu iyi olan ailelere imrenerek bakılırdı ama kıskançlık yoktu.paylaşmak esastı.var olan herşey paylaşılırdı,sorgusuz sualsiz,eksiksiz hatta fazla fazla.verdiğinin hesabını yapan kimseyi hatırlamam.yoksulluğun insanlara verdiği güzellikler vardı kuşkusuz.en önemlisi samimiyeti yaşatırdı yoksulluk.acılara birlikte göğüs germeyi öğretir,bir bakıma birlikte yaşama kültürüydü.
nerde o eski günler deriz çoğu zaman.o eski günler aslında çokta uzağımızda değildir.kimi zaman çocuk ruhlarda gizlidir,kimi zaman kenar mahalle evlerinde saklıdır.hani avam tabakası deriz ya işte orada.
zamana yenik düşmedilerse sizi bekleyen yoksul ve samimi insanlar hala vardır eminim.

Hiç yorum yok:

Geceye not

 Uykusuz bir gece daha Kafamın içindeki sesleri susturamıyorum Martıların çığlıklarına karışıyor içimdeki gürültü Düşünceleri sıraya dizmeye...