yazı yazma isteğim yok bir kaç gündür.
birşeyler yazayım diyorum,ikinci cümleden sonra tıkanıyorum.
en güzeli birşey yazmamak diye siliyorum yazdıklarımı.
aradan bir kaç dakika geçtikten sonra yeni bir umutla yeni cümlelere başlıyorum,cık...
yine olmuyor...
kafamda o kadar çok şey varki,hangi birini yazacağımı bile bilmiyorum.
o güzel yolculuğum sonrası dağıttığım odamı bile toparlamak gibi bir isteğim yok...
zihnim gibi odam da dağınık...
toparlanmam için biraz zamana ihtiyacım var sanırım...
en önemliside biraz umuda...
2 yorum:
Senin olduğun gibi benimde,diğerlerinde umuda ihtiyacı var. Bunu içimizin derinliklerinde saklı olan bir mutluluk çalgısı olaraka görüyorum. Hayallerin bile düşünülmediği hayatımızda bize ben burdayım dercesine çırpınan umut....Dilerim o umut hiç sönmez..
merhaba luser;
ne zaman karşıma bir aksilik çıksa insan hayalleriyle yaşar derim...
hayalleri yaşatanda umuttur...
umut içimizde biryerlerde çocuk ruhumuzda saklıdır...
içimizde ki çocuğun üzülmesine müsade edersek,
umutlarımız yaralanır...
hayallerimiz kırılır...
biz ise yaşamaktan zevk almaz oluruz...
en iyisi o yaramaz çocuğa sahip çıkmak...
ne dersin?
Yorum Gönder