Gece,Sokak,Kaldırımlar Ve Ben

sessiz,sakin..
sokak ve ben,
gece yarısı şarkıları dilimde,
sarhoşlar kaldırımlarda,
fahişeler kahkaha kusmakta,
yapmacık,yapış yapış kelimeler dökülmekte dudaklardan,
ben ile sokak arasına girmiş çirkin tutkular,
hiç oralı değilim yanımdan akıp giden curcunaya,
ileride yine sokakla baş başa,
düşüncelerde boğulmuş,
ölmek üzere bir ben,
hayata tutunmaya çalışıyor yavaş adımlarda,
kaldırımları incitmeden,üzmeden,
hüzünlerimi çaktırmadan,
usul usul yokluğa doğru yürüyorum,
ömrümden çalınmış mutluluklara koşmak istiyorum,
geride bıraktığım hatıralara dönmek,
sarılıp ağlamak,özürlerimi iletmek istiyorum,
gözyaşlarım süzülüyor yanaklarımdan,
hıçkırıklar düğümleniyor boğazımda,
sessizce,
kimsesizce ağlıyorum,
sokak,gece ve kaldırımlar duyuyor sadece bu çaresizliği...

Şehirlerarası Otobüs Yolculuğu

alnımın bir yanında,başımı dayadığım camın titreşip durduğunu hissetmeme karşın,uyumayı sürdürebiliyordum...
kapalı gözlerime vuran güçlü ışıkların,dışarda çoğalan seslerin varlığı;otobüsün kesilen hızı,anayoldan ayrılırken alınan bir dönüş ve bir anda yakılan iç lambaların çiğ aydınlığında görülen yolcuların dağılmış yüzleri,bir mola yerine geldiğimizi söylüyordu.
Otobüs yolculuklarının en sevmediğim yanıydı bu:uykusu bölünmüş bu insanların uyanırken ki şaşkın,saç-baş dağınık hallerini görmek,onların mahremine girmek gibi geliyordu...
Uyanırken ki yüzümüzün,ancak yakınlarımızın görebileceği bir özelimiz olması gerekirken,otobüs yolculuklarında ulu orta yaşanan bir insanlık hali olup çıkıyordu.
Ya şu yan taraftaki kadın gibi ağzım açılıp çenem düşerse uyurken,ya aralık kalmış dudaklarımın kıyısından aşağıya doğru ince bir salya sızarsa,ya bende arkadaki bey gibi horlayacak olursam gibi kuşkular uykumu kaçırmaya yetiyor,faltaşı gibi açılmış gözlerle yolculuk ediyordum...
zaten bu otobüs yolculuklarında genel bir uykusuzluk çekmem yetmiyormuş gibi,ne zaman binbir zahmetle şöyle bir kestirecek olsam,beş-on dakikaya kalmadan otobüsün bir mola yerinde duracağı tutardı;uyku ile uyanıklık arasında kalmış iyice sersemlemiş bir kafayla inerdim arabadan.defalarca denediğim talihin kötü bir şakasıydı bana.yolculuk tanrısı benimle alay ediyor olmalıydı....

Emre Aydın - Kağıt Evler

2006 yılında yayınladığı ilk solo albümü AFİLİ YALNIZLIK’ın ardından geçen 4 yıl boyunca yeni albümünün çıkışı merakla beklenen emreaydın “KAĞIT EVLER” albümü ile müzikseverlerle buluştu.

“AFİLİ YALNIZLIK” albümüne çektiği 6 kliple yılları aradan kaldıran ve her geçen gün sanki yeni albüm çıkarmışçasına bir başka şarkısını keşfettiğimiz emreaydın; Sony Music ile yaptığı albüm yapım ve menajerlik anlaşmasının hemen ardından yeni albümünün kayıtlarını İsveç’ te "Kelly Clarkson,Eagle Eye Cherry,Sinead O'Connor, Santana gibi dünyaca ünlü sanatçıların da albüm kayıtlarını yaptığı "Mr Radar Music Stüdyoları" nda Mats Valentin Prodüktörlüğünde yaptı.

Yaklaşık 3 aylık bir stüdyo sürecinden sonra kayıtları tamamlanan “KAĞIT EVLER” albümündeki Cemali’nin unutulmaz parçası “Duymak İstiyorum” şarkısı dışındaki bütün şarkılar ilk albümü “Afili Yalnızlık”ta da olduğu gibi yine söz- müzik emreaydın imzası taşıyor.

Genel olarak unutmak konsepti üzerinde yoğunlaşan albümün çıkış şarkısı İskender Paydaş ve Mats Valentin prodüktörlüğünde hazırlanan “BU YAĞMURLAR”, yayınlandıktan 2 gün sonra en büyük yasal satış platformlarından www.ttnetmuzik.com.tr ‘de en çok indirilen ve dinlenilen şarkı olarak bir rekora imza attı ve Çatalca’da özel olarak oluşturulan plato ve ormanda 20 saatlik yorucu bir çalışmanın ardından oldukça farklı bir konseptte Murad Küçük yönetmenliğinde kliplendirilmesi ile radyolar ve müzik kanallarında da en çok yayınlanan şarkı olarak zirveye yerleşti.

1 Nisan’da Sony Music etiketiyle müzik marketlerdeki yerini alan “Kağıt Evler” albümü için emreaydın “ Benim çok içime sinen, dinlemekten keyif aldığım dinleyicilerinde benimle aynı fikri paylaşacaklarına inandığım bir albüm oldu. Albüm çıkışına kadar olan bu uzun süreçte beni yalnız bırakmayan herkese çok teşekkür ediyorum” dedi.

KADINDAN KENTLER - MURATHAN MUNGAN

Hayat hep bitirilmesi gereken işlerden sonra başlayacak bir şeydi onun için ve bir türlü istediği gibi başlamıyordu…
***
Dünya,her şeyi kendi zamanı,kendi duyguları,kendi durumlarıyla ölçüp biçen insanlarla doluydu ve o insanlara bir şeyler öğretmek gerçekten zordu…
***
Birbirlerine hatırlattıkları şeyler,birbirlerinden uzaklaştırmış olabilirdi onları…
***
Geçmişte kalan şeyler geçmişte kalmalıydı ona göre,bu huyu yüzünden zamanla çevresi azalmış,arkadaşları tarafından vefasızlıkla suçlandığı olmuştu.insanlar aynı biçimde,aynı yönlere doğru değişmiyorlardı.çoğu kez mazi ortaklıkları şimdiki zaman arkadaşlıklarını diri tutmaya yetmiyor ama insanlar bu gerçeği kabullenmeyip her şey eskisi gibi sürsün istiyorlardı.sanki bir şeyler hiç değişmeden olduğu gibi sürerse,hayat daha gerçek,dünya daha inandırıcı bir yer olacaktı…
***
Galiba ev demek,onun için ne zamandır yalnızlık demekti…
***
İçini dışarıya tutumlu verenlerdendi…
***
İnsan yatıştırmayı hiçbir zaman bilememişti…
***
Nedenler, niçinler çoğu kez geçmişin boşluğunda asılı kalır;eşya öksüzü bir çocukluğun sinsi sızısının insanın göğsünden kolay gitmediğini biliyordu bir tek…
***
Kıskançlığının boyutunu sevgisinin büyüklüğü sananlardan olduğu için,kıskançlığını sevgi sanmayı sürdürdü…
***
Bazı hikayeler bir kerede anlatıldığında yada bir kerede dinlendiğinde daha cılız bir etki bırakır insanın üstünde;bazı hikayelerse,parça parça gün ışığına çıktıkça neredeyse özel bir güç,gerçek üstü bir nitelik,insanın varoluş nedenlerine uzanan bir derinlik kazanır…
***
Kendi içinden geçenlere bile yabancı bir uzaklıktan bakıyordu sanki…
***
Geçmişini unutmaya çalışan biri için maziden gelen herkes,bir çeşit tehdit yada tehlikedir;bunca yıl sıkı sıkıya kapalı tutulmuş kapılar onlarla zorlanır,bastırılmış anılar onlarla silkinmeye çalışır,belleğin kuytularına itilmiş nice ayrıntı,onların sorularının tazelediği çağrışımlarla yeniden gün yüzüne çıkar…
Büyürken insanın ilk kaybettiği şeyin gelecek duygusu olduğunu düşünüyordu…
***
Günü gelip daha büyük,daha önemli bir şeyi almaya kalkıştığında,bütün geçmişin,geçmişte birikenlerin birden bire başka bir ışıkta,bambaşka görülebileceğini hesap edemedi.içimizin bir yanı sevdiklerimi kollarken,kendini kollamayı unutmaz mı?...
***
Babası erken ölmüş erkeklerin hiç büyümediğini en çok onda anlamıştı…
***
Birikmişlerin fazlalığı insanı kendi geçmişinden bile uzaklaştırır…
***

Hayat demek,birazda zamanında anlamadıklarımıza karşı duyduğumuz pişmanlıklar demek değil midir?...

DİYECEKSİN

Nereye gidersen git sen yine seninle birliktesin…
kimlere güvenirsen güven bir gün mutlaka arkandan vuracaktır…
an gelecektir yanında olmayacaktır en güvendiğin insan.
bir bakacaksın sağa sola,heyecanlanacaksın,buralardaydı diyeceksin,
biraz önce yanımdaydı diyeceksin ama kimse duymayacak..
söylediklerini bile senden başka kimse duymayacak,
duysalar da hissetmeyecekler…
gecenin soğuk yüreğinde kabulleneceksin acılarını,
sen kendi yalnızlığında ağlayacaksın,
kaçacaksın,susacaksın,boşluklara bakacaksın ve düşüneceksin…
bir el bekleyeceksin,bir yardım,bir ümit ama nafile…
kendinden başka kimse olmayacak yanında…
küseceksin insanlara,
hayata küfredeceksin,
kadere isyan edeceksin,
kapatacaksın kendini hayatın bilinmezliklerine,
muamma ilişkilerim olmayacak artık diyeceksin,
kimselerin seni anlamasını beklemeyeceksin,
bende artık acımasız olacağım diyeceksin,
bende artık onlar gibi olacağım diyeceksin,
sözler vereceksin yaralı yüreğine,
bir daha asla kimseler incitmeyecek seni diyeceksin
kendinin bile inanmadığı yalanlar söyleyeceksin,
ama sonunda
sen yine sen olacaksın,kendinle kendin gibi
onlarsa yine aynı yerlerinde,
aynı acımasızlıklarında,bencilliklerinde…

Emre Aydın - Bu Yağmurlar

video_player_embed_code_text

Bu Yağmurlar

Kaybettikçe bir çentik attı,
Alnımın üstüne Tanrı Büyüdün dedi,
Bu yağmurlar bu yüzden,
Birden gelir kış fark etmezsin,
Kalbinde siren sesleri,
Batar gemilerin bu yağmurlar yüzünden,
Uyan Kanar ellerin korkarsan eğer,
Bak burdayım ölmedim hala,
Tutunuyorum uçurum kenarına,
Senin için unutmak için,
Annem için annem için.
Büyüdükçe bir sayfa attı,
Takvimin üstünden
Tanrı Yorgunsun dedi,
Bu yağmurlar bu yüzden,
Birden giderler fark etmezsin,
Kalbinde siren sesleri,
Ağlarsın belli olmaz,
Bu yağmurlar yüzünden

Emre Aydın

Gönlü Geniş ve Ruhu Gezgin Sufi Meşreplilerin Kırk Kuralı

11. Kural;

Ebe bilir ki sancı çekilmeden doğum olmaz,

ana rahminden bebeğe yol açılmaz.

Senden yepyeni ve taptaze bir

“Sen”

zuhur edebilmesi için zorluklara,

sancılara hazır olman gerekir.

ELİF Şafak

Hayat

bir hiç

bir boşluk,

anlamsız bir cümle,

bazen saçma sapan kelimelerin bir araya gelmesi

kimi zaman duygusuz bakışlar

çoğu zaman sms donukluğundaki mesajlar

bazen şiir yapmacıklığı

bazende timsah gözyaşları

insan aldatmacaları

kusulmuş gerçekler

söylenmemiş yalanlar

inandırılmış palavralar

tutulmamış sözler

kırılmış hayaller

Hep Böyle Mi Olur - Düş Dokağı Sakinleri

Hep böyle mi olur?

Hep böyle mi biter?

Bak işte değiştin

Seni de kandırdılar

Nerde düşlerimiz nerde sokaklar

Bir nefesin çıkışı kadar kolaydır ihanet

Biliyorsun biliyorsun...

İnsan ümit ederek yaşar

Sen hiç beklemedin

Bulduğunu sandın ama

Kolay değil anlamak

Hep alarak yaşadın

Vermek güçtü biraz

Görmek zaman ister kaçmak en kolay

Biliyorsun biliyorsun...

Oysa yitirdiklerimiz

Belki de görmeyi bilemediğimiz

Ve belki bulduklarımız

Zaten unutmaya çalıştığımız

Sen göğsüme vurulan bir zincir gibi

Kopmadın hayret

Ben gecemde gezinen bir suçlu gibi

Yakalanmadın hayret

Oysa yitirdiklerimiz

Belki de görmeyi bilemediğimiz

Ve belki bulduklarımız

Zaten unutmaya çalıştığımız...

Sen Bilemezsin

Sen bilemezsin geceyi
Geceleri sokak lambaları altında oturan yalnızlıkları
Kaç gece sana dağlardan şarkılarını yolladı rüzgarlarla?
Sen,kaç geceye dost oldun
kaç saat dayanabildin ona
kıvrıldığın yerde uykuya mı daldın hep?

Sen bilemezsin yalnızlığı
Hiç ses duymadığın bir yalnızlık yasadın mı?
sen kaç yalnızlığa dost oldun
kaç saat dayanabildin ona
yüzüne kaç kapı kapayıp kaçtın yalnızlıkların?

Sen bilemezsin ağlamayı
Gözlerin dolduğu anları ağlamaktan miı sayıyorsun hala?
Sen,kaç kez bir basına ağladın
kaç saat dayanabildin gözyaşlarına
Ellerinle yüzünü kapatıp,kendinden mi sakladın hıçkırıklarını?

Sen bilemezsin içmeyi
Şişenin dibini bulduğun an midir sana göre içmek?
Sen kaç kez,şarap tadında buruk şarkılar söyledin
kaç saat dayanabildin sarhoşluğuna
Kadehini aklındakilerle mi yoksa yüreğindekilerle mi içtin?

Sen bilemezsin sevmeyi
sevgi dediğin sadece seni sevenleri mi sevmek?
kaç vakit ayırabildin sevmeye
Sadece severek kaç vakit dayanabildin
İçinde öldürdüğün sevgilerin sahipleri nerede!
Kaç kalpten ceketini alıp cıktın şimdiye dek ....

...........

Bu Ne Biçim Hayat

bu ne bicim hayat
bu ne bicim postaci
uc defa caliyor kapiyi
bu ne bicim kel
hem merhemi var
hem surmuyor basina
bu ne bicim bicimler
istediginiz kadar cogaltilabilir
memleket cok musait buna
ornegin yeni bir komsu tasindi karsiya
bir baktim fahriye abla!
kirk yillik bir rotar yapmis erzincan treni
ben gelmisim su yasima
o ise siirdeki yasindan gun almamis daha
benimki ne bicim hayat
uymuyor ne gorduklerime
ne duyduklarima
ne okuduklarima
ben ne bicim benim
ne kendime benziyorum
ne baskalarina
.............

...

konuşarak hayatı bitiren insan bozmaları,
anlata anlata bitirilmiş hikayeler...
kurgulanmış yalanlar,
inanılmış masallar...
kırılmış düşler....

Alış-Veriş

alış veriş üzerine kurulmuş
insan ilişkileri,
verdiğin zaman iyisin,
vermediğin zaman kötü...
verdiklerinin karşılığında bir şey beklemek
büyük suç...
hep ver,
hep ver,
hep ver,
hiç alma
ama hiç,
sakın isteme karşılık...
istersen kötü adamsın...
karşılıksız sevgiler yalan zaten...
kim demiş karşılıksız sevgiler var diye...
onlar leyla ile mecnun hikayelerinde kaldı...

Sertap Erener - Açık Adres

Cem Adrian - Yalnızda Ayağa Kalkabilirim

Gidiş

yine gidiyorsun uzaklara,
temmuz sıcağında,
güneşin altında
yürürsün,
uzaklaşmak istersin hayallerinden
bir sen varsındır,
birde kırık kalbin...
suskundur dilin,
hüzün doludur yüzün,
konuşmak zulümdür sana...
susmak için gidersin bu yolculuğa
kaçmak için değil....
susarsın da...

Yine Geldim...

ve ben
yine geldim,
buraya,
ümitlerimi bağladığım bloguma,
kendime...
gölgeme değil,
aslıma....
yanıma aldığım kırık düşlerimle,
sevgi dolu haykırışlarımla,
yüreğimin yangınlarıyla,
gecelerimin ışıklarıyla,
olduğum gibi,
kendim gibi
........

YOK...

karanlıkta,
gölgesini aramaya gitti....
uzunca bir süre de gelmeyecek....

Boş

boş bir hayat,
boş bir yüz,
boş bir gülümseme,
boş bir hayal,
boş bir dostluk,
boş bir sevda,
boş bir aşk,
boş bir arkadaşlık,
boş bir sevgi,
boş bir ideal,
boş bir hedef,
boş bir dünya,
boş bir boşvermişlik,
boş bir sitem,
boş bir kırgınlık,
boş bir kavga,
boş bir uğraş...
boş ve boşuna herşey...

Başlıksız

durma bu yanda
gidip gelmekle yükümlüsün her daim
ne bu tarafta ol,
nede diğer tarafın adamı ol...
sus!
sakın,
söyleme o tarafın hikayesini
sende kalsın acıların
içine akıt kanlarını
yaralarını göstereyim deme
ezerde geçerler sonra...

Doğa İçin Çal " Divane Aşık Gibi "

Sesler Yüzler Sokaklar...

Taş baskısı bir plakta

yorgun bir ses cızırdar

küflü sayfalarında bir albümün

gülümser o soluk fotoğraflar

kıvrılırken bir kentin alanına

tutunur geçmiş yıllarına

tutunur anılarına

ince uzun duvarlar

kaç hayat yaşadınız söyleyin

sesler yüzler sokaklar

yankısı kalmadı seslerin odalarımızda

sahipleri çoktan öldü fotoğrafların

adımlarımızdan yoruldu yollar

kaç hayat ya adınız söyleyin

sesler yüzler sokaklar

şarkısını yitirmiş sesler

gençliğini yitirmiş yüzler

evlerini yitirmiş sokaklar

kaç hayat yaşayacaklar daha?

daha kaç hayat yaşayacaklar?

unutlur mu yoksa birgün

sesler yüzler sokaklar

bunca yaşamışlıktan sonra

hiç unutulmayacaklar

hiç unutulmayacaklar...

Murathan Mungan

Çalınan Değerler

yaklaşık iki ay önce;
laptop,fotoğraf makinası ve hard disk çaldırdım...
bu aletler beni hayata bağlayan en önemli şeylerdendi...
fotoğraf makinamla herkesin görmediği,bilmediği yerlere gider,
kendimce fotoğraflar çekerdim,hikayaler toplardım...
topladığım an'lar harddiskimde birikirdi...
yıl yıl,ay ay,gün gün arşivlenmiş an'lar...
boyutu 100gb civarındaydı....
hepside gitti...
bunu geçtik...
beş yıldır topladığım müzik arşivine ne demeli...
200 gb civarında depolanmış müzik...
sanatçıların isimlerine göre dizilmiş...
yıl yıl çıkardığı albümlerin tamamı....
her canım sıkıldığında açtığım,
gecelerimin sadık dostu müziklerim...
onlarda gitti...
sevdiğim 200 filmin gitmesini kayıptan bile saymıyorum artık,
napayım...
yazdığım ve paylaşmadığım
onca şiir,yazı,hikaye...
yazmaya başladığım ve yarıladığım ilk kitap roman denemem
o da gitti...
o kadar zaman,
o kadar uğraş,
emek,fedakarlık....
hepsi bir hırsızlıkla gitti....
alan insan ne yaptı acaba...
çok merak ediyorum...
o kadar fotoğrafı,müziği,filmi,yazıları...
makinayı....laptop'ı...
kullanmamıştır bile....
delete enter yapıp o kadar birikimi silip satmıştır bir tuşla....
tıpkı hayatımdaki diğer insanlar gibi...
değer verdiğim insanların yarı yolda bırakması gibi...
dostum dediğim insanların,
emek verdiğim değerlere uzaktan bakması gibi....
insanların beni bir tuşta silmek istemesi gibi....
***
alışkınım
gitmelere,
silmelere,
silinmelere...
yapılan hırsızlıklara,
vakitten almalara,
ömürden çalmalara....

Son Mesaj

Titresin bir mum alevinde o eski günler,
Bir gümüş çerçeveden seyret yine maziyi...

Bir nezaket, bir ince söz duyarda belki,
O sararmış resmim hayat bulur yeniden...